آئین مستان

دست اباالفضل داره پیمونمو پر میکنه

منو حُر میکنه

دونه دونه اشک چشامو مثه دُر میکنه

منو حُر میکنه

پهلوون نام آوری، چی بگم آقا محشری

ذوالفقارو که میکِشی اصن انگاری حیدری

فدای تو طناز من داری دل منو میبَری

هنو دست به شمشیر نشدی فراری شدن

تا دیدن چشمتو همه متواری شدن

جانم اباالفضل ، سلطانم اباالفضل ......

یه عمره مالک اشتر هم واقف به این مسئله ست

آقامون زلزله ست

حریف نداری کار دشمن هم فقط هلهله ست

آقامون زلزله ست

رقیه که تکبیر میگه لشکر دوتا میکنی

هر کی بغض حیدر داره سرشو جدا میکنی

همه میکشن به عقب وقتی که نگاه میکنی

علمت دستته میگی یل این لشکرم

جیگرش رو داری بیا پسر حیدرم

جانم اباالفضل ، سلطانم اباالفضل ......

مست مدام جامتم پاتوقمه مِیخونه

بم میگن دیوونه

لیلی تو باشی دیگه این غلام سیاه مجنونه

بهم میگن دیوونه

تو با دوتا دست قلم گره هامو وا میکنی

تویی که منو تو دل سینه زنا جا میکنی

سینه میزنم واسه تو ، تو منو دعا میکنی

کریلا خونمه منو تو خونم راه بده

واسه عشقم میمیرم آقام اگه پا بده

هنو دست به شمشیر نشدی فراری شدن

تا دیدن چشمتو همه متواری شدن

علمت دستته میگی یل این لشکرم

جیگرش رو داری بیا پسر حیدرم

جانم اباالفضل ، سلطانم اباالفضل ......

از غصه آب شدم خونه خراب شدم
شرمنده زینب و روی رباب شدم
مادر اومده بالا سرم

 غرق خون شده پا تا سرم
محشری شده برا سرم

 ای برادرم
اگه بره سرم رو نیزه ها

 فدا سر تموم بچه ها
پاشو برو عزیز برادرم

کسی نره به سمت خیمه ها
غوغای حمله دشمن به گوش میاد
جدا شده دستم و خونم به جوش میاد
دوره میکنن من و تو رو

جان مادرت پاشو برو
جای من بگیر جلوی این سیل لشکرو
برو داداش قد کمون من

دیگه تو میمونی بدون من
داره می باره بارون از چشات

 روی چشای غرق خون من

اگه بره سرم رو نیزه ها

 فدا سر تموم بچه ها
تنها هستی و من بی تاب و مضطرم
چه جوری تنها بری از میدون تا حرم
داغ غربتت رو جیگرم

تنها می مونی اگه برم
پیش من نمون برو حرم ای برادرم
دیگه چیزی نمونده یا اخا

 که عالمی و بی قرار کنی
دیگه کسی نمونده پیش تو

 یه نفری می خوای چیکار کنی

اگه بره سرم رو نیزه ها

 فدا سر تموم بچه ها
پاشو برو عزیز برادرم

کسی نره به سمت خیمه ها

خون شد دلم از ماتمت

پشتم شکسته از غمت

چی شد ای پشت و پناهم قامت رعنای تو

چرا آخه غرق خونه چشمای زیبای تو

مونده چشمم سوی تو

لاله گونه روی تو

چی شده بازوی تو

ای علمدار حرم

ای امید لشکرم

بعد تو بی یاورم

چه جوری ای ماه من، بی تو برگردم حرم

چه جوابی من بدم، به سوال دخترم

أینَ عَمِیَ العَباس

آخر نشد برادرم، آب برسونم به حرم

هرکاری کردم به سوی خیمه راهی وانشد

خواستم آبو برسونم به علی اما نشد

خون نشسته رو نگام

اشک شرمه تو چشام

چه جوری خیمه بیام

مشک غرق به خونم

زده آتیش به جونم

بذار اینجا بمونم

هنوزم تو گوشمه، ناله های العطش

روی دستای رباب، اصغر تو کرده غش

أینَ عَمِیَ العَباس

ای عزیز فاطمه، بیدار شو، بیدار شو

خوابیدی تو علقمه، بیدار شو، بیدار شو

من دارم میرم سفر، بیدار شو، بیدار شو

همسفر نامحرمه، بیدار شو، بیدار شو

ما رو دستگیر کردن عباس

بچه ها رو پیر کردن عباس

ببین از روی نیزه عزیزم

زینب و اسیر کردن عباس

ای یل ام البنین، بیدار شو، بیدار شو

حال و روزمو ببین، بیدار شو، بیدار شو

پاشو دستمو بگیر، بیدار شو، بیدار شو

تا نیفتم رو زمین، بیدار شو، بیدار شو

مادرا صد بار مردن عباس

دخترا سیلی خوردن عباس

بعدتو به سمت،خیامو چادر ما دست بردن ...

ای عزیز فاطمه ،بیدار شو ،بیدار شو

خوابیدی تو علقمه، بیدار شو، بیدار شو

من دارم میرم سفر، بیدار شو، بیدار شو

همسفر نامحرمه، بیدار شو، بیدار شو

ای همه پناه من، بیدار شو، بیدار شو

دشمنامون اومدن، بیدار شو، بیدار شو

ترسوها جری شدن، بیدار شو ،بیدار شو

بی بهونه میزنن، بیدار شو ،بیدار شو

غصه ها تکرار میشه عباس

این سفر دشوار میشه عباس

تو که رفتی یا غیرت الله

صحبت بازار میشه عباس

علم و به دوش گرفتی

مشک و تو آغوش گرفتی

خدا یارت باشه سقا

داداش  رشید زینب

خونه ی امید  زینب

برو چشم براتم اینجا

برو چشم به راه می مونم

دم  خیمه گاه می مونم

یه گوشه با گلای یاس

هی میگم خدا نکرده

نکنه که بر نگرده

از همین می ترسم عباس

برو ولی زودتر بیا،خواهرتو بی تاب نکن

با رفتنت این خیمه گاه و،رو سرم خراب نکن

اما اگه یه ذره احتمال میدی نیای نرو

پیش همه سکینه رو شرمنده ی رباب نکن

گریه نکن این جوری زینب می میره

گریه نکن رقیه گریه اش می گیره

اباالفضل،اباالفضل....

تو عموی  باوفایی

دلخوشی  بچه هایی

دلخوشی شون رو نگیری

قربونت برم الهی

چی بگم چقدر تو ماهی

پیش زینب سر به زیری

دارم از نفس می افتم

یادته بهت چی گفتم

پشت  خیمه ها اباالفضل

داداشم حسین  غریب

اینجا پر از نانجیب

نذاریش تنها اباالفضل

اینها منتظرند کار  تو رو تمام کنند

سر حسین و ببُرند حمله به خیام کنند

اینها می خوان خواهرتو برا اسارت ببرند

با غل و زنجیر زینب و وارد شهر شام کنند

گریه نکن این جوری زینب می میره

گریه نکن رقیه گریه اش می گیره

اباالفضل،اباالفضل....

تو دلت یه دنیا درده

تو چشات غم خونه کرده

غم نخور دردت بجونم

ای به هیبتت بنازم

رگ غیرتت بنازم

ای داداش  پهلوونم

میدونم طاقت نداری

زینب و تنها بذاری

قربون  دلت علمدار

زینب و یه مش حرامی

زینب و سنگای شامی

وسط کوچه و بازار

به مادرت ام البین برم مدینه چی بگم

کبودی های صورت  منو ببینه چی بگم

میگه اباالفضلم چی شد،که بردنت بزم شراب

اگه بگه چی اومده سر رقیه چی بگم

گریه نکن این جوری زینب می میره

گریه نکن رقیه گریه اش می گیره

اباالفضل،اباالفضل....

ساقی لب تشنگان، زاده ی ام البنین

دست رشید حسین، بازوی حبل المتین

چهره ی مهتابی و حنجره خشکم ببین

هم جگرم سوخته، هم شده قلبم کباب

عمو عمو آب آب

با چه گناهی عمو، آب به ما شد حرام

خون جگر جای آب، ریخته ما را به جان

میمکد انگشت خود علی اصغر مدام

بال زند از عطش، به روی دست رباب

عمو عمو آب آب

نفس زسوز عطش، شعله ی آذر شده

جواب این آب آب، نیزه و خنجر شده

آل علی از چه رو، بی کس و یاور شده

نمیرود ازعطش، دیده ی طفلان به خواب

عمو عمو آب آب